Η πανωλεθρία της ΑΕΚ δωρεάν μάθημα για τους υπόλοιπους

Το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ ανήκει οριστικά στην ιστορία και προσφέρεται πλέον για συμπεράσματα πέρα από τα προφανή, ότι δηλαδή οι «ερυθρόλευκοι» είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.

Η ανωτερότητα των Πειραιωτών προκύπτει από συγκεκριμένα πράγματα που συμβαίνουν μέσα στο γήπεδο και δεν εξαντλούνται στη δεδομένη διαφορά ποιότητας των ποδοσφαιριστών του σε σχέση με τον εγχώριο ανταγωνισμό.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Αν παρατηρήσει κανείς την αγωνιστική συμπεριφορά στα σημαντικά παιχνίδια που έχουν δώσει οι «ερυθρόλευκοι», εκείνα δηλαδή με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στην Ελλάδα και την Άρσεναλ στο Champions League, θα διαπιστώσει την ύπαρξη χαρακτηριστικών που επιτρέπουν στο Σίλβα να βγάζει συνεχώς επιτυχημένα σχήματα και συστήματα -κι επομένως- να διαχειρίζεται της καταστάσεις που προκύπτουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Παραδοσιακά, η μπάλα που παίζουν οι ομάδες του Ολυμπιακού διαχρονικά κι εκείνη που γουστάρει η εξέδρα, είναι το ποδόσφαιρο κατοχής και η προσπάθεια απόλυτου ελέγχου του αγώνα. Όπως έδειξε, όμως, η προσπάθεια της ΑΕΚ για αλλαγή ρόλων, το παιχνίδι της κόντρας και της υπομονής μια χαρά ταιριάζει στο φετινό σύνολο που φτιάχνει ο Πορτογάλος.

Με βάση αυτά τα τρία ματς και όχι εκείνα τα υπόλοιπα εντός των τειχών που επιτρέπουν στους «ερυθρόλευκους» να τα αντιμετωπίζουν ως ματς επίδειξης όπου κάποια νωθρότητα ή χαλαρότητα που προκύπτει από την ανταγωνιστική ανωτερότητα μπορεί να αναμένεται, τα πράγματα είναι απλά.

Φέτος, τα στατιστικά δείχνουν πως ο Ολυμπιακός είναι φόβος-τρόμος στις στημένες φάσεις καθώς εκτός του χθεσινού τέρματος από κόρνερ στο 4-0 επί της ΑΕΚ, σημείωσε με τον ίδιο τρόπο άλλο ένα στο 2-0 μέσα στην Τούμπα και δύο στο ιστορικό 3-2 στο Λονδίνο. Πέρα από αυτό, εύκολα βλέπει κανείς πως τη διαφορά τη κάνουν άλλα δύο στοιχεία, ιδιαίτερα έντονα στο στυλ των Πειραιωτών. Πρόκειται για την απίστευτη έκρηξη στο παιχνίδι τους, που δεν περιορίζεται μόνο στις αντεπιθέσεις με την κλασική έννοια, αλλά σε κάθε περίπτωση που μπορεί να προκύψει από το γρήγορο τρανζίσιον και φυσικά η εξαιρετική αποτελεσματικότητα μπροστά από το τέρμα.

Κάτι που σημαίνει πως όταν επιτίθεται από πίσω ο Ολυμπιακός, εκείνοι οι τέσσερις, πέντε ή περισσότεροι παίκτες συμμετέχουν στην ανάπτυξη, μπορούν να το κάνουν πολύ γρήγορα και με ποδοσφαιριστές που είτε ως δημιουργοί είτε ως εκτελεστές, είναι σε θέση να αποτελέσουν άμεση και θανατηφόρα απειλή.

Με τον ΠΑΟΚ οι 9 τελικές έφεραν 2 γκολ, ισάριθμες με την ΑΕΚ άλλα 4 και κόντρα στην Άρσεναλ 8 προσπάθειες 3 τέρματα… Η χθεσινή βαριά ήττα της «Ένωσης» σε μεγάλο βαθμό χρεώνεται στις κινήσεις του Δέλλα και την απόφασή του να αλλάξει την κατάσταση στον άξονα και να διεκδικήσει ένα γκολ. Χωρίς την παραμικρή απόπειρα να απαλλάξουμε τον Έλληνα τεχνικό από τις όποιες ευθύνες του, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δύσκολα θα βρεθεί στην Ελλάδα ομάδα, επομένως και προπονητής, που θα ανακαλύψει με ευκολία το αδύναμο σημείο του Ολυμπιακού. Εκείνο δηλαδή που θα βραχυκυκλώσει το σύνολο του Σίλβα που μέχρι σήμερα έχει βαλθεί να αποδείξει πως διαβάζει τα ματς σωστά και διαθέτει τα όπλα για να μεταλλάσσει το χαρακτήρα και τη φιλοσοφία του για να παίρνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Μένει να φανεί, αν εκτός του Πορτογάλου, υπάρχει κάποιος άλλος που με τα δικά του –πενιχρά σε σχέση με αυτά του Ολυμπιακού όπλα- είναι σε θέση να πράξει ανάλογα. Και το επόμενο μεγάλο ματς είναι εκείνο κόντρα στον Παναθηναϊκό, γεγονός που συνεπάγεται πως μοιραία ο κλήρος πέφτει πάνω στον Γιάννη Αναστασίου, ο οποίος ήδη θα πρέπει να νιώθει την πίεση αλλά και να διακρίνει την ευκαιρία του να κερδίσει ξανά πόντους από την εικόνα και κυρίως το αποτέλεσμα του ντέρμπι εκμεταλλευόμενος το πάθημα του συναδέλφου του της ΑΕΚ.